Prolog

Tak czasem bywa, że zakochujemy się w nieodpowiednich osobach...Na początku nie zauważamy błędów, które popełniają i tego, jak bardzo nas tym ranią...Jesteśmy w stanie wszystko im wybaczyć, bo w końcu ich "kochamy"... Z czasem zaczynamy się zastanawiać, czy to na pewno ten...Wystarczy jeden gest, by wybaczyć wszystko...jeden głupi kwiatek wtedy znaczy tak wiele i słowa " Zmienię się, zobaczysz...Tylko nie odchodź, bez ciebie wszystko traci sens..." Wtedy w nie wierzymy...Przez pewien okres coś się zmienia, ale za niedługo znów jest tak samo...Te słowa to chyba największe kłamstwo, które jest między zakochanymi ludźmi...Tak ciężko jest odmienić siebie i stać się lepszym...Czasem nawet dla ukochanej osoby nie jesteśmy w stanie tego zrobić...Wręcz przeciwnie wracamy do tego kim byliśmy bo : tak nam jest dobrze..." Jeśli ci to przeszkadza to czemu ze mną jesteś ?! Odejdź ! Ja cię nie zatrzymuje!" Ale tak na prawdę nie pozwalamy jej odejść, a gdy już to zrobi dopiero uświadamiamy sobie, jak wiele błędów popełniliśmy, jak bardzo zraniliśmy naszą połówkę i, jak nam bardzo jej brak...Czujemy się jeszcze gorzej, gdy dowiemy się, że jest szczęśliwa z kimś innym i już nie mamy szans, by ją odzyskać...Mamy ochotę zamienić jej życie w piekło, żeby zrozumiała....Żeby zrozumiała to, że nie miała prawa nas opuścić...Miała być przy nas cały czas i kochać bez granic pomimo wszystko...
Tak też było w przypadku Carlotty, poznajcie jej historię....


_________________________________________________________________________________

Tak, więc zaczynam nowe opowiadanie ;)
Mam nadzieję, że Wam się spodoba :)
Życzę miłego czytania i liczę na szczere opinie :))
Buziaki :*